Dagboeken

Sjoet

11 april 2021

In dat interview vertel ik onder meer hoe overzichtelijk het leven midden vorige eeuw was toen de meeste mensen alleen contant geld hadden. Als ze al schulden hadden, was dat bij een winkel of een huisbaas, bij iemand die ze persoonlijk kenden. Daardoor kon het nooit zo uit de hand lopen als tegenwoordig. Nu maken mensen schulden bij webshops of anonieme instanties, waardoor ze  veel moeilijker het overzicht over hun financiële situatie kunnen houden.
Maar daar dacht ik niet aan toen ik zaterdag met fris gewassen haren en nette kleren stond te poseren. Ik moest denken aan mijn vader zaliger. Wat zou die hebben moeten lachen om deze sjoet. Geen van zijn vier dochters wilde zo graag op de foto als ik. Ik was er als enige voor te porren om tijdens onze vakantie in Denemarken met hem mee te gaan op hunebeddenjacht op het eiland Mön. Bij het grijs van de stenen en het groen van het gras wilde hij een rood accent. Daarvoor had hij een meisje nodig met op haar hoofd een boerenzakdoek als hoofddoek . Dat meisje was ik. Ik ging maar al te graag met mijn vader mee.
Als er vroeger een foto van mij was gemaakt (hooguit één per keer; er zaten er maximaal 36 op een rolletje) zei ik ‘zo stond ik er op’ en nam dan nog eens de pose van het moment van schieten aan. Ik zag pas weken later, als de dia’s ontwikkeld waren, hoe ik er echt op stond. Bij Jitske kon ik de resultaten meteen op haar scherm zien. Tientallen foto’s heeft zij gemaakt en gelukkig waren er daar wel een paar bij die mij aanstonden.

terug naar overzicht