Dagboeken

Innovatief vinkje

26 maart 2021

Meesjes zijn de meest bevoorrechte tuinvogels. Als ze dat zouden willen, kunnen ze brood van de voedertafel pikken, maar meestal willen ze dat niet. Want voor hen is er nog veel lekkerder voer. Zoals de pindacake. Dat is een nieuw soort vetbol, maar dan van pindakaas en zonder netje waardoor kraaiachtigen er niet aan kunnen hangen. Minstens even lekker vinden meesjes de pompoen- en zonnebloempitten die ik in een verticaal opgehangen lege pindakaaspot doe. Nog geen minuut nadat ik nieuwe zaden in de pot heb gestopt vallen ze al weer aan, zo goed houden ze mij (of de pot?) kennelijk in de gaten.
Vinkjes hebben het moeilijker in de tuin. Die hippen over de grond en moeten zich tevreden stellen met broodkruimels en wat er aan resten uit de pindacake valt wanneer de meesjes daar op hebben ingehakt.
Maar er was een vinkje dat de meesjes ging naäpen. Dagenlang oefende zij. Klapwiekend als een kolibrie nam zij zelf een minuscuul hapje uit de cake. Steeds langer bleef ze klapwieken en steeds werden de hapjes groter. Toen ze dat vliegend eten onder de knie had, ging ze verder en probeerde ze door op de pindacake te gaan staan meerdere hapjes achter elkaar te eten.
Ik weet dat allemaal omdat Pieter en ik tijdens onze lunch haar dappere pogingen nauwlettend hebben gevolgd. Vanachter het keukenraam zagen we hoe het vinkje met de dag behendiger werd en op zeker moment ook pitten uit het potje wist te pikken. In de loop van een paar weken was het innovatieve vinkje een halve mees geworden.
En toen op een zonnige ochtend, niets vermoedend bracht ik keukenafval naar de groenbak, zag ik haar op onze veranda liggen. Een puntgaaf vinkje. Dood. Raamslachtoffer. Verblind door de ochtendzon die in de ruiten weerspiegeld werd vloog ze niet de wijde wereld in, maar botste ze op een keiharde glasplaat. Die ochtend wist ik het nog niet zeker, maar vreesde ik al het ergste. Toen Pieter en ik het tijdens ons lunchuur vergeefs wachtten op de capriolen van het vinkje, werd onze vrees bewaarheid. We zouden nooit meer zien hoe zij probeerde haar grenzen te verleggen.

terug naar overzicht