De Stentor

Ein prosit

17 juli 2007

Een verrassende uitnodiging. Er is feest, want Freek en Willemien Geers zijn veertig jaar getrouwd. Niet alleen dat. Ze houden ook op met werken. Zoon en schoondochter Ralph en Erika zetten hun bedrijf voort. Van dit viertal ken ik alleen Ralph. Hij heeft ons huis heeft verbouwd. P. heeft de andere drie ook wel eens ontmoet.

Als er één bedrijf ons een goed en veilig gevoel over Zutphen heeft gegeven, dan is het Geers uit Almen wel. Tijdens de enorme verbouwing van ons huis wisten we voortdurend dat we bij deze aannemer in goede handen waren. Reden genoeg om met P. af te reizen naar de Nieuwe Aanleg in Almen voor de bruiloft.

Ik had een hele leuke avond. In geen jaren heb ik een feestzaal zo afgeladen vol gezien. Alleen in mijn kinderjaren in Twente heb ik iets meegemaakt dat kon tippen aan de honderden feestgangers – familie, personeel, buren, bekenden – die het bruidspaar waren komen feliciteren. Als product van een Twents-Zaans verbintenis, had ik thuis nooit zulke enorme feesten. Maar ik heb genoeg Twentse bruiloften meegemaakt om bij Geers helemaal terug te keren naar mijn kindertijd.

‘Ai Prosi,’ zong ik als meisje. Nu weet ik dat het ‘Ein Prosit’ moet zijn. En net als vroeger zag ik vol spanning hoe, toen er ‘hij leve hoog’ werd gezongen, bruid en bruidegom elk op een stoel omhoog werden getild. ‘Deden ze dat bij jullie niet?’ vroeg ik aan P. Nee, in de Noord-Hollandse polder had hij dat nog nooit gezien. En net als vroeger ontsnapten mij kleine angstkreetjes toen ze bruid en bruidegom omhoog gooiden en weer op hun stoel opvingen.

En dan de polonaise. In geen dertig jaar aan meegedaan. En nou kreeg ik er zo waar zin in. Dat kwam door twee blozende jochies die op de nek van hun vader meedansten en glunderden. Je zag daar twee onvergetelijke herinneringen aan een Heel Groot Feest geboren worden. Ik genoot zo van die kereltjes dat ik op mijn stoel bleef zitten. Een beetje verlegen was ik misschien ook wel. Want tot voor een uur had ik bruid en bruidegom nog nooit ontmoet. Dan ga je, koud terug aan de oostkant van de IJssel, niet meteen uitbundig meefeesten. Maar dan kijk je met plezier hoe de anderen zich vermaken.

terug naar overzicht